وقتی فضاهای مختلف داخلی و بیرونی خانه را برای طراحی از نظر می‌گذرانیم، بعضی از این فضاها از دست‌مان در می‌رود، فضاهایی که با یک طراحی خوب می‌توانند تفاوت زیادی ایجاد کنند. یکی از این فضاهای بیرونی، مسیرهای عبور باریک و کم عرض در اطراف ساختمان است، ما در اینجا اسمش را حیاط جانبی می‌گذاریم.
این قسمت معمولا یک بخش تنگ و تاریک بین ساختمان و دیوار حیاط است. اما چرا این فضای باریک را به یک باغچه سرسبز و آرام با مسیری برای قدم زدن تبدیل نکنیم؟
با قرار دادن چند سنگ در وسط یک محوطه چمن یا گلکاری بدون در نظر گرفتن شیب و جنس سنگ ها و بافت گیاهان نمی توان آن را باغ صخره ایی دانست.قرار دادن سنگ ها در محوطه بدون در نظر گرفتن ارتفاع نهایی گیاهان و پابلندی و پا کوتاهی و عادت رشد ثمره ایی جز پنهان کردن سنگ ها در پشت گیاهان نخواهد داشت. رز دست پروده بشر در علم اصلاح نباتات است از طرفی سنگ یک منظر کوهستانی است در نتیجه باید دانست که در منظر سازی هر چقدر هم که گیاه زیبا باشد در هر جا مناسب نیست. درک طبیعت و هماهنگی عناصر اصلی یعنی آب, سنگ ,گیاه و رعایت تناسب و همخوانی آنها همانطور که در طبیعت هستند الفبای طراحی فضای سبز و خصوصاً باغ صخره ایی است.
طراحی کاشت عبارت است از یک فرایند، یک هنر و در نهایت یک علم . فرایند کاشت گیاهان در محیط از یک مفهوم انتزاعی در ذهن طراح شروع شده و پس از ترکیب با نیازهای محیطی و موقعیت مکانی در نهایت به یک طرح کشت مناسب می انجامد. از آنجا که در طراحی کاشت گیاهان سه اصل زیبایی ، عملکرد ، اجرا و نگهداری مناسبی باید مد نظر قرار گیرد، می توان آنرا ترکیبی از علم و هنر طراح نیز دانست.
اصول طراحی کاشت:
برای کاشت گیاهان از متد های مختلفی می توان تبعیت کرد . طراح محیط از یک سو باید باخصوصیات اقلیمی و محیط زیستی منطقه از قبیل خاک و هیدرولوژی و دما و بارش آشنا باشد و از سوی دیگر با خصوصیات فیزیولوژیکی گیاهان مختلف تا بتواند بهترین گیاهان مناسب آن منطقه را بیابد .
از سوی دیگر طراح کاشت باید با بکار بردن اصول زیبایی شناسی و قواعد فرم و بافت ورنگ ترکیب مناسبی ایجاد نماید که علاوه بر گیاهشناسی صحیح، زیبا و دلپذیر باشد .
